Liesje en Simon, ze passen net zo bij elkaar als citroen bij brandewijn, wie kent ze niet. Geboren en getogen in Harlingen (respectievelijk 22 oktober 1936 en 16 september 1934) en dus twee rasechte Ouwe Seunen. Na een eeuwenlange verkering besloten ze om 60 jaar terug op 17 december 1959 te trouwen. Beiden waren sportliefhebbers en groot fan van het Lanenkaatsen(nu nog). Het was voor hen dan ook een cadeautje dat Bouke van der Gaast, toen voorzitter van het comité Lanenkaatsen, hun huwelijk inzegende.
Een speciale dag in meerdere opzichten omdat het zijn eerste job was als ambtenaar van de burgerlijke stand. Bouke is er helaas niet meer en ook het café waar ze hun feestje hielden, de Franeker Poort, is niet meer. Daar in het bovenzaaltje werd het smoordruk want beiden hadden geen gebrek aan vrienden, familie en kennissen. Er waren zoveel mensen dat het drumstel van de band omver werd gelopen.
Voor Liesje was het wel even wennen bij de familie Van Dijk want dat waren echte opruiers en daar was ons Liesje niet aan gewend. Maar zoals altijd bleef Simon pal achter haar staan en zorgde ervoor dat ze het toch leuk vond en zich thuis voelde bij de familie Van Dijk.
‘Achter de Skouwburg’
Het aardige was dat Simon zijn schoonmoeder, moeke Lies, een steegje verder woonde ‘Achter de Skouwburg’ want in die buurt zijn beiden opgegroeid. Ook met Nellie, de tweelingzuster van Liesje, maar gelukkig was de liefde van Simon zo groot dat hij nooit bij de verkeerde aanklopte. Ze verloren elkaar niet vaak uit het oog, ook niet als ze gingen werken. Simon werkte op de werf Welgelegen en honderd meter verder was Liesje aan het werk bij café Bambach. Ook trokken ze samen veel op bij hun sportactiviteiten. Simon was een beste voetballer en voetbalde jaren bij v.v. Harlingen en in Zeerobben 1. Ook was hij een redelijke kaatser en Liesje een hele goede dameskaatser. Daar speelde ze zelfs hoger als Simon, Liesje was namelijk 1e klasser. Geen probleem voor ons Siemke want als Liesje moest kaatsen ging hij mee en droeg hij liefdevol haar tas, ‘as dat gien liefde is’.
Pure liefde
Het grote geluk in hun huwelijk kwam na 9 jaar, Liesje werd zwanger. Dat was een feest helemaal toen de kleine Ellen [Ellepel] werd geboren. Het geluk in hun huwelijk werd hierdoor nog sterker en Ellen groeide op als een prachtig mooie meid. Ze werden wat ouder maar hun huwelijksgeluk leek sterk te blijven. Natuurlijk zal er zo nu en dan wel wat gesjanter tegen elkaar zijn geweest maar het huwelijk kreeg geen deuk. Na een woordenwisseling werd het weer goed gemaakt, Liesje nam dan een ‘CBtje’ en Simon een sinasje of een seven upje. Nu ze op leeftijd zijn is de liefde voor elkaar er nog steeds. Simon heeft zijn kippenhok gesloopt zodat hij nog meer tijd heeft voor zijn Liesje. Samen zitten ze in hun huisje, één op de bank en de ander in een luie stoel TV te kijken of de dag door te nemen. Heel soms doen ze dan stiekem even een ‘knipperke’. Ruim meer dan 60 jaar houdt deze pure liefde stand, hopelijk nog veel langer zodat Simon en Liesje nog vaak een bessentsje en een sinaske mogen drinken.
