Beste Harlingers!
Het beginnen zo langzamerhand bijzondere tijden te worden! Was er eerst nog de verbazing over de heftigheid waarmee het Coronavirus zich in andere werelddelen manifesteerde, nu zorgt het hier, bij ons, voor forse ontregeling van ons normale leven.
Vandaag wordt ons de eerste besmetting in Harlingen gemeld. Dat kan geen verrassing heten. Dit kon niet uitblijven. Het zal ook de laatste besmetting niet zijn. En dat drukt ons ongenadig met de neus op de feiten en op de ernst van de situatie.De feiten zijn dat we te maken hebben met een hardnekkig virus dat zich razendsnel verspreidt dat zich voorlopig niet laat bestrijden, omdat we er geen vaccin tegen hebben. De ernst van de zaak is dat naarmate het zich nog heftiger verspreidt over de wereld, over ons land, over onze provincie, het de normale gang van zaken steeds meer zal verstoren en grote persoonlijke risico’s met zich mee zal brengen. Dat doet het nu al, maar we weten nog niet waar het einde van dit alles is.
Als gemeente proberen we zoveel mogelijk te doen om enerzijds zoveel mogelijk door te laten gaan dat geen uitstel of afstel kan verdragen, anderzijds zoveel mogelijk niet meer te doen en niet meer door te laten gaan wat het risico van besmetting vergroot. Houdt u voor mededelingen steeds de gemeentelijke website in de gaten.
Het belangrijkste echter, kunt u, móet u zelf doen. Het wordt u overal steeds al aangeraden: vaak je handen wassen, in je elleboog niezen en hoesten, thuis blijven als je verkouden bent en een beetje afstand bewaren tot andere mensen. Door alles wat niet meer doorgaat aan evenementen en alles wat gesloten is, “komt ons land tot stilstand”, lezen wij in de kranten. Ja, maar vervelender is misschien nog dat doordat wij geen handen meer mogen schudden, we geen knuffels en hugs meer mogen geven, er geen mooie feesten meer zijn, enzovoort, ons sociale leven ook een beetje droog komt te staan. Dat gaat velen van ons moeite kosten en het maakt ons leven veel minder fleurig.
Maar het helpt wel, nee, het is noodzakelijk om zoveel mogelijk mensen dóór te laten leven, ook als deze Corona-ellende straks achter de rug is. Daar moeten we nu nog even op wachten, want het valt te vrezen dat het virus helaas nog lang niet overwonnen is. En intussen moeten we het hebben van de kleine bezoekjes, wat extra aandacht voor wie ons het allernaast zijn. We kunnen elkaar eens vaker bellen en digitale berichten versturen. In dat laatste zijn we inmiddels toch al heel goed in geworden. En laten we vooral onze ouderen niet vergeten: een kaart of zelfs een brief, dat was vroeger zo leuk!
Maar áls het dan straks achter de rug is, dan hervatten we ons gewone leven weer. Dan kunnen we elkaar weer onbeperkt ontmoeten, de hand drukken en zoenen als dat gepast is. Dan zitten we weer op onze terrassen en genieten weer van onze mooie stad en ons fijne leven hier. En we denken nog eens terug; “dat was wat, die toestand met Corona!” En we bestellen nog wat lekkers. Maar dat doen we dan wel graag met z’n allen. Laten we nu alles doen om ervoor te zorgen dat we straks niemand missen!
Ik wens u alle goeds en gezondheid toe.
Roel Sluiter
