Zaterdagochtend rond 9:00 verzamelde zich bij jachtwerf Ouwehand te Harlingen, de bemanning van roeisloep ‘de Vuurzee’. Licht gespannen en goed getraind gingen zij op weg naar de Slag van Makkum. Een race die nooit meevalt. Deze race gaat namelijk over het IJsselmeer in september, dan kan er qua weersomstandigheden alles verwacht worden.
Aangekomen in Makkum kon er vlot worden gekraant. Tijdens het wachten op een sleepboot, kroop er een dikke mistbank over het vissersdorp. Langzaam maar zeker werd het zicht beperkt tot minder dan 70 meter. Dit maakte de roeiers wat onzeker of er wel op tijd gestart mocht worden. Maar er was geen tijd om daar verder over na te denken, want uit de dikke mist kwam onze sleepboot al langzaam aan varen. Nog twee andere sloepen aangehaakt en een kwartier later lagen we aan de kade, vlakbij de start.
Aan de kade was het al een gezellige drukte met andere roeiers. Het leek bijna pre-Corona. Na een lekker bakje koffie en nog een krentenbol gingen de dames met de stuurman richting sloep om te installeren. Dit installeren is een belangrijk onderdeel van de voorbereiding. Staan de voetsteunen op een goede afstand, heb ik genoeg water, ben ik niets vergeten?
En dan komt het teken van de stuurman om de sloep los te gooien, we gaan warmroeien… wetende dat de sloep pas weer vast komt, dat de wedstrijd gedaan is. Een moment waarvan iedereen weet dat je dan niet meer uit kan stappen. Na een goede warming-up, zijn we er klaar voor. De energie knalt uit de sloep, we hebben er zin in!! De weergoden zijn ons goed gezind, de mist maakt plaats voor een weldadige zon! Wat fijn, een race over het IJsselmeer in prachtig weer.
Na het signaal ‘nog vijf minuten’ maakt de sloep haar weg naar de startlijn. 5…4…3…2…1 START !!
Daar gaan we, en hoe…als beesten trekken de dames de sloep op gang. De stuurman schreeuwt zijn longen uit zijn lijf en voor we het weten draaien we het kanaal op. De eerst 700 zijn de opgang naar het meer. De zon brand, het zoete water spat na elke slag omhoog op de boeg. De dames komen na deze vliegende start in hun ritme, maar ze zitten iets te hoog in hun slagtempo. Gelukkig valt het de alerte stuurman snel op en de dames pakken direct op en passen zich aan. Het enthousiasme, na een wedstrijdloos jaar, kan hen natuurlijk niet worden kwalijk genomen.
De race verloopt zoals vele races, een ieder overkomt de bekende dip….herpakt zich en roeit zich weer het zwit op het gebit. De mooie omstandigheden maken dat deze race als uitdaging de warmte op ons afgooit. De dames passen zich goed aan en roeien een prachtige race. Als de eindfase van de race is ingezet, vinden de acht roeisters en de stuurman weer een nieuwe energie. Aangemoedigd en opgestookt door de stuurman, zet de Vuurzee koers naar de haven van Makkum. Nog een laatste lange explosie van kracht, een 700 meter vol gas naar de finish. De dames gaan buiten zich zelf en scheuren de sloep uiteindelijk met 34 lange slagen per minuut over de finish. Uitgeput maar enorm voldaan vallen ze uitgeput over hun riem, het zit er op. Het is gelukt!! Vocht aanvullen, een klein hapje en dan dat welverdiende ijskoude biertje. En wat is dat biertje verdient.
De bemanning van de Vuurzee heeft sneller geroeid dan voorgaande races in Makkum en als klap op de vuurpijl ook nog eens met meer kracht. Doelen behaalt en op naar de volgende race. Op 2 oktober gaan de dames en hun stuurman naar de wateren van Langweer.
Dat belooft ook een mooie race te worden, u bent van harte uitgenodigd om aan te komen moedigen. Mocht dat niet lukken, geeft niets…het verslag zal volgen in deze krant van 8 oktober.
