Uit de samensmelting van R.K.v.v. Robur (1921) en v.v. Harlingen (1923), ontstond fc Harlingen. In 2022, precies tussen de twee jubileumjaren in, wordt 100 jaar voetbal in Harlingen gevierd. In de aanloop naar 2022 verschijnt er elke maand in de Harlinger media een artikel over de geschiedenis van de verenigingen. Afwisselend Robur en Harlingen. Deze week: Robur; Periode 1980 – 1990.
Robur groeit door|
Koos Kamsma, de voorzitter van Robur vanaf 1983, beschreef het mooi: “R.K.v.v. Robur 65 jaar betekent in het algemeen het bereiken van een bejaarde leeftijd en het proberen zich terug te trekken uit vele actieve onderdelen. Van veel wordt zelfwerkzaamheid en veel inzet verwacht om het geheel draaiende te houden, zowel financieel als in begeleiding in de diverse afdelingen en commissies. Door inzet van iedereen zal het kunnen slagen, maar ontbreekt een van de schakels, dan zal men direct kunnen merken dat niet alles optimaal functioneert”.
Het is wel duidelijk dat een goede organisatie van een club onmisbaar was geworden en dat de activiteiten alleen maar toe namen. Door de groei in het aantal leden en activiteiten nam ook het aantal vrijwilligers toe. Robur werd een vereniging waarin iedereen zich welkom kon voelen. Erelid Gerrit Esveld omschreef het mooi: “Bij Robur is er plaats voor iedereen, goede of wat minder goede voetballer, ieder kreeg zijn kans. De betere voetballers zouden de mindere beter kunnen maken.” Een goed voorbeeld is geweest Hans Schouten, die de vreselijke ziekte had, maar als het hem uitkwam mee mocht spelen.
Kaboutervoetbal
Na een eigen kantine, kreeg Robur ook een eigen trainingsveld toegewezen door de gemeente. Het voormalige ijsbaanterrein, lag er niet altijd even florissant bij, maar het was een hele vooruitgang voor de club. Ook ontstond er op dit terrein het zogenaamde kaboutervoetbal. Het was een samenwerking tussen Zeerobben, Harlingen en Robur, waarbij de jongste jeugd tegen elkaar in actie kwam. Drijvende kracht vanuit Robur was Mieke Boorsma. Jarenlang heeft zij zich voor de jongste jeugd ingezet. De teams kregen mooie namen zoals Harns, Tobbedansers, Zeehonden, Zeemeeuwen en Seuntjes!
Gerrit Esveld
Gerrit is zijn voetballoopbaan begonnen bij de v.v. Harlingen. Na wat onenigheid is hij overgestapt naar de R.K.v.v. Robur. Hij speelde daar afwisselend in het eerste en tweede elftal. Gerrit omschrijft zichzelf als een voetballer die het moest hebben van inzet en niet van de techniek. Wel opvallend is dat waar hij ook speelde hij weinig doelpunten heeft gemaakt. Hij schoot heel vaak op de lat of paal. Bij Robur is hij ook begonnen met het trainen van de jeugd. Zijn eerste team was dat van de B- junioren. Hij werd meteen voor de leeuwen geworpen, het was een moeilijke ploeg die soms vreemde dingen uithaalde. Toen ze een keer op Terschelling speelden liep een speler die in de wedstrijd niet vooruit te branden was als een haas in de rust naar de kleedkamer. Later bleek dat hij wat sterkers in de thee had gedaan.
Hierna begon Gerrit bij de jongere jeugd en legde zo de grondslag voor meer structuur in het jeugdvoetbal bij Robur. Samen met de toenmalige voorzitter Koos Kamsma bedachten zij een manier om aan meer jeugdvoetballers te komen. Ze hebben toen de doopboeken van de RK Kerk door gelopen om aan adressen te komen van ouders en die gebeld. Ook werd de St.Michaelschool benaderd. Het gevolg was dat er even later drie F- teams waren.
Jever
Ook bijzonder was de uitwisseling met het jeugdvoetbal uit het Duitse Jever. De Gemeente Harlingen had een uitwisseling programma met die stad en toen de vraag kwam of er ook een Harlinger club met jeugdteam tegen Jever wilde spelen, meldde het jeugdbestuur van Robur zich aan. De Duitsers kwamen bij Robur met enkele teams op het Robur Jeugdtoernooi. Rondom het veld werden de tenten neergezet waarin de voetballers, de leiding en ouders verbleven. Na de competitie, in juni gingen de Robur spelers naar Duitsland.
Erelid
Toen Gerrit tijdens de jaarvergadering tot erelid werd benoemd lag hij ziek thuis, maar was zeer vereerd met die benoeming. Dat hij geliefd was bij de jeugdvoetballers blijkt wel uit een reünie een paar jaar terug met de spelers van een jeugdteam, bij hem thuis en het maken van een praatje als hij ze ontmoet. Gerrit kijkt met veel plezier terug op het hele voetbal gebeuren en moest helaas door ziekte stoppen met alles.
Robur 1
Voor Robur 1 waren het niet de gloriejaren uit de historie. Er werd zelfs een aantal seizoen in de 2e klasse van de FVB gespeeld. Dit was op dat moment de kelder van het amateurvoetbal. In het seizoen 1984-1985 promoveerde Robur weer naar de 1e klasse door een prachtig kampioenschap te halen in de uitwedstrijd tegen Sparta Deinum. Met 0-5 liet men er geen gras over groeien. Smaakmakers en topscoorders in deze periode waren Wiebe Westra en Geert Zeilmaker. Beide waren overgeschreven van v.v. Harlingen. In de thuiswedstrijd tegen concurrent Surhuisterveen waren Geert en Wiebe disciplinair op de bank gezet, vanwege een uitgelopen uitje met het zaalvoetbal van de Lichtboei. Toenmalig trainer Hartman, moest met een 1-3 nederlaag leren leven. Beide mannen zouden goed zijn voor 27 van de 50 doelpunten dit seizoen. Hartman nam het team mee naar Gaasterland voor de teambuilding, waar gelopen werd door het bos en een partijtje gespeeld werd in een weiland. Ook de avondjes in de kantine waren geweldig zegt Wiebe. Over de details laat hij zich niet uit. Wiebe spreekt met veel lof over de technische staf met de beste leider Jan Dijkstra en de verzorging van Annemarie Dijkstra! Ze zorgden voor vertrouwen en sfeer in de ploeg! Geert “Toet” had in zijn ogen wel topscoorder kunnen worden, alleen belandden veel schoten van hem op de spoorbaan en de flats achter het voetbalveld.
Damesafdeling
Door de successen van de dames nam het aantal damesleden in de jaren ‘80 fors toe. Begon het eind jaren ‘70 met één team. In de opvolgende periode na het kampioenschap van 1982, groeide het aantal dames naar 30 en zelfs 64 in de jaren ‘90. Lisa Ligthart, talentvolle speler in deze periode samen met Annelies Miedema en Yvette Schotanus, ze halen zelfs de Friese jeugdselectie, wijdt het succes aan het collectief. Ze vergelijkt het met het team van Oranje dat in ‘88 de Europese titel behaalde. Iedereen kwam trainen, ook bij een meter sneeuw. De begeleiding was uitstekend. De 3e helft was gezellig en de groene appeltjestrui van Griet bracht geluk. Ze kijkt met een heel goed gevoel terug op deze periode, waar ze als benjamin uitgroeide tot een belangrijke waarde voor het team. Sportiviteit, gezelligheid en vriendschap waren daarbij de kernwaarden.
Bestuur
Paul Bolte kon slechts drie jaar functioneren als voorzitter, triest genoeg overleed hij op jonge leeftijd. Jaap Ammerlaan nam de functie over voor een jaar, waarna Koos Kamsma voor een lange periode aan het roer van Robur kwam. In 1984 werd afscheid genomen van Wiebrand Damsma als secretaris en Wim Klumper als penningmeester. Jacob de Bruin en Bouke Koster namen deze functies over. Ook Jaap Kingma, Geert Terpstra en Annemarie Kelder namen zitting in het bestuur. Ook kwamen er nieuwe functies bij. Ele de Jong bij de jeugdafdeling, Herman de Bruin bij de kantinecommissie en Eddie Bakker werd voorzitter van de elftallencommissie. Door het groeiende aantal leden was ook de organisatie van de teams in het weekend een must geworden. Voor hun staat van dienst zijn A.A. Zijlstra en Coen Hartogs in deze periode tot erelid benoemd!
Trainers
In 1980 werd Eelke Ligthart trainer voor zijn tweede ambtstermijn. Aad Hartman nam het stokje over in 1982. De eerste twee seizoenen was het eerste al dicht bij de titel, maar in 1985 kwam het definitieve succes met het kampioenschap in de tweede klasse. Hartman nam afscheid op het hoogtepunt en Tinus Booij werd zijn vervanger voor twee seizoenen in de eerste klasse FVB. Onder Gerard van Leeuwen speelde het eerste in de hoofdklasse van de FVB. ‘t Pypke van Johan en Jelle Outhuijse was in deze tijd de hoofdsponsor.
Jeugd
De jeugdafdeling heeft in de jaren ‘80 bezetting in alle categorieën van F tot en met A. Ook worden er regelmatig kampioenschappen binnen gehaald. De spoeling is echter niet zo dik, waardoor vaak dispensatie aangevraagd diende te worden. Promotie naar hogere klassen was daardoor niet mogelijk. In 1989 behaald de E1 een historisch succes in het bekertoernooi van de Frieslandcup. Achter Heerenveen behaald Robur de tweede plaats op basis van doelsaldo. Ter nagedachtenis aan Paul Bolte wordt het bekend geworden jeugdtoernooi van Robur naar hem vernoemd.
Er kon slechts een gewogen selectie van alle informatie en foto’s uit deze periode geplaatst worden. Voor meer informatie over deze periode verwijzen we u naar de website van fc Harlingen; www.fc-harlingen.nl Volgende maand is de v.v. Harlingen weer aan de bal.
Bronnen: Johan Faber, Jan Helvrich, Griet Ligthart, Robur archief.
