Beste Winamers, Midlummers, Harlingers en overige gasten.
Een beetje laat, maar natuurlijk wens ik u en uw dierbaren graag nog een goed 2023. Ik wens u en mijzelf een jaar waarin, zoals ik in mijn kersttoespraak al zei, het goede centraal mag staan.
De grotere wereld waarin wij leven was nooit zo veilig en vreedzaam als we onszelf misschien wel eens wilden wijsmaken. Natuurlijk wisten we dat er ook na 1945 altijd wel ergens in de wereld oorlog was en dat er natuurrampen plaatsvonden, maar op de watersnoodramp van 1953 na heeft ons land tientallen jaren vrede en veiligheid gekend. Onze militairen werden wel met regelmaat ingezet in andere delen van de wereld, maar thuis was het veilig. En de rest van de wereld werd steeds beter bereikbaar voor ons, om veilig naar toe te reizen, om er vakantie te vieren, om handel mee te drijven.
En nu lijkt die wereld in rap tempo onveiliger en ontoegankelijker te worden. In Oekraïne wordt op leven en dood gevochten. Het Russische regime probeert het land kapot te bombarderen. De Koude Oorlog met Rusland en met China herleeft. De VS worden geplaagd door enorme polarisatie en dreigen een minder betrouwbare bondgenoot te worden. De conflicten in het Midden-Oosten en Noord-Afrika gaan onverminderd door en leiden tot een continue migratiestroom. Over de hele wereld lijken autoritaire en corrupte leiders de wind in de zeilen te hebben.
En dan de natuur, het klimaat. We worden steeds harder met de neus op de feiten gedrukt dat we de aarde aan het uitwonen zijn.
Wat betekent dat voor ons, in ons mooie Harlingen, Wijnaldum en Midlum?
Met ons zestienduizenden kunnen we de wereld natuurlijk niet veranderen. Kunnen we de oorlogen niet stoppen, het milieu niet redden en de klimaatverandering geen halt toeroepen.
Maar wel kunnen we proberen het goede te doen. Ieder van ons op zijn of haar eigen manier. Wat dat goede wel of niet precies is kan ik u niet zeggen. Want misschien vindt u wel dat wat ik goed vind, nog onvoldoende is, of juist te veel van het goede. Het is ook niet nodig dat ik het zeg want diep in ons hart weten we prima wat het goede is. Niet alleen het goede doen voor de wereld, het klimaat, de natuur, maar ook voor onze directe omgeving en de mensen met wie we hier in de gemeente Harlingen samenleven.
En dat is wat ik u en mijzelf toewens. Dat dit jaar het goede centraal mag staan in ons leven. Dat we goede dingen mogen ervaren en dat we goede dingen doen.
Bijvoorbeeld in onze omgang met elkaar. Omgangsvormen verruwen in heel Nederland, en ook in Harlingen.
En nou ja, dan geef ik toch een paar voorbeelden. Bij iedere wijkschouw in Harlingen, Midlum en Wijnaldum is de grootste klacht van bewoners dat er te hard en onveilig wordt gereden door automobilisten. En die automobilisten waarover wordt geklaagd zijn we natuurlijk zelf, want de meeste mensen die door een wijk rijden zijn de bewoners van de wijk.
We maken ons zorgen over het vele afval dat in de zeeën en oceanen terecht komt. Maar nog altijd moeten onze buitendienstmedewerkers dag na dag het zwerfvuil van straat halen. Afval dat voor een groot deel door onze eigen inwoners en bedrijven op straat wordt gezet of gegooid.
Via internet wordt enorm veel gescholden en gedreigd. Ook door inwoners van onze gemeente. Soms lees je wel eens over zo’n toetsenborddreiger die voor de rechter komt. Nooit hebben ze het zo bedoeld. Nooit hadden ze gedacht dat het zo over zou komen. Altijd hebben ze spijt. Maar we weten toch allang dat woorden wel degelijk pijn doen? En dat bedreigingen angst aanjagen? Waarom is een beetje zelfbeheersing zo moeilijk geworden?
Ik had beloofd dat ik niet zou zeggen wat het goede is. En dan doe ik het toch. Maar ik heb zo’n idee dat voor velen van ons tolerantie, begrip, vriendelijkheid, wel op het lijstje van ‘het goede’ staan. Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden. Heb een beetje respect voor je medemens, en voor de aarde waarop we leven. Sjanteren mag, natuurlijk. Maar dan wel zoals sjanteren is bedoeld. Met een beetje Harlinger humor, zonder de behoefte om een ander pijn te doen.
Want als die wereld in de komende tijd kleiner en guurder wordt door alles wat er wereldwijd aan narigheid gebeurt, dan is het des te belangrijker dat we het hier in onze eigen gemeenschap goed hebben met elkaar. Dat we hier verdraagzaam zijn, en respectvol naar elkaar en ook naar de mensen die hier, om welke reden dan ook, op bezoek komen. Tijdelijk of permanent.
En dat we onze stad, onze dorpen en de indrukwekkende natuur om ons heen mooier proberen te maken of op zijn minst, in stand houden.
En als er één gemeenschap is die dat kan met elkaar, dan zijn wij dat wel. Harlingen is een gemeente, waar je met elkaar kunt vieren én rouwen. Waar we met elkaar zorgen voor onze inwoners die een steuntje nodig hebben en ook voor de vluchtelingen die tijdelijk onderdak hebben in onze gemeente. Waar inwoners zijn die het zwerfvuil oprapen en waar onze Bouwvereniging op zoveel mogelijk huizen zonnepanelen legt.
Want klein of groot, ook wat we hier in Harlingen doen, doet er toe.
Wat er zeker toe doet is de bijdrage die vele vrijwilligers leveren aan ons culturele leven en daarmee aan de leefbaarheid in onze gemeente.
Eén groep vrijwilligers wil ik graag nu in het zonnetje zetten omdat ze Harlingen op een geweldige manier al jaren op een positieve manier op de kaart zetten, en dat zijn de vrijwilligers van het Sinterklaassprookje. Een van de mooiste tradities van het Harlinger culturele seizoen. Daarom gaat de Harlinger Boei dit jaar, meer dan verdiend, naar het Sinterklaassprookje!
Ina Sjerps
Burgemeester gemeente Harlingen
