Eindelijk vakantie! Na het werk reden we op 22.03.24 richting Harlingen, met als doel de laatste veerboot naar ons favoriete eiland Terschelling te halen. Onze volwassen kinderen, die beiden op het eiland hebben leren lopen, vergezelden ons nog een keer. We waren goed op tijd en zagen al de haven voor de zonsondergang. Prachtig! Plotseling schreeuwde onze zoon dat we meteen moesten stoppen, toen hoorden we ook het rammelende geluid. Dus we stopten op de vluchtstrook van de N31.
Een blik onder de auto liet zien dat de demper op de grond lag en de uitlaatpijp scheef lag. We hadden nog een uur de tijd tot het vertrek van de veerboot, maar ik rekende niet op de aankomst op het eiland vandaag en twijfelde zelfs of we er überhaupt zouden komen. De auto moest immers gerepareerd worden, we zouden tenslotte ook de 300 km weer terug moeten rijden en we zouden in een hotel moeten overnachten…
Ik belde de ADAC en ze beloofden me snel terug te bellen. Drie minuten later stopte er een rode vrachtwagen zonder aanhangwagen voor ons, hij leek een beetje op een sleepwagen. Kon het zo snel gaan met de pechhulp? Een jonge man stapte uit, trok een veiligheidshesje aan en liep naar ons toe. Een van onze zonen liep naar hem toe en vroeg of hij ook pech had. Nee, hij wilde helpen, zei hij. Hij ging zelfverzekerd onder de auto liggen. Hij gaf ons de demper die hij had losgemaakt in handen en ging terug naar zijn voertuig. We vroegen ons af wat er nu zou gebeuren en dachten dat hij ons wilde wegslepen. Ik zei dat het niet nodig was dat hij ons hielp, omdat de ADAC vast snel zou komen en de auto ook nog gerepareerd moest worden. Hij maakte een draad los op zijn laadruimte en zei dat hij de auto tijdelijk kon repareren en dat we naar de haven konden gaan en een week later terug naar Bielefeld konden rijden, het zou dan alleen wat luider zijn. Met de draad bevestigde onze helper de uitlaatpijp en zei dat het nu zou blijven zitten. We bedankten hem, ik wilde hem geld geven, maar hij nam het niet aan.
Tot aan de volgende rotonde reed hij voor ons, toen zwaaide hij en sloegen wij rechtsaf. Zonder problemen bereikten we de parkeerplaats en liepen we naar de veerboot. In een tijd waarin men vaak de indruk heeft dat de wereld koud is en mensen egoïstisch zijn, was dit een prachtige ervaring. Deze jonge persoon heeft ons zoveel meer gegeven dan een rijdende auto. Het gevoel van geluk en vertrouwen dat door deze ervaring is ontstaan, blijft lang bestaan. Achteraf had ik hem graag naar zijn naam gevraagd en hem persoonlijk geschreven. Als iemand hem kent: heel erg bedankt!
