Chaufferen voor ANWB AutoMaatje is dankbaar werk

“De mensen zijn heel dankbaar”, zegt Siny Lageveen. Zij is chauffeur bij ANWB AutoMaatje, evenals haar man Kleis. Dat doen ze nu een jaar of vijf, sinds ze op hun 65^e vervroegd met pensioen gingen.

Siny vertelt dat zij altijd in de ouderenzorg heeft gewerkt: “heel zwaar werk”, zegt ze, “maar altijd met plezier gedaan. Totdat bezuinigingen hun intrede deden en er vijf kwartier in een uur moest worden geperst”.

Kleis had een commerciële functie bij een meubelfabriek, maar die ging failliet en werd overgenomen. Kleis ging mee, maar “dat was geen gelukkig huwelijk”. Hij werkte nog vijf jaar voor een ander bedrijf en hield het toen voor gezien: “Nu zijn we lekker aan het genieten.”

Tijdens Corona kochten ze een camper. Daarmee maken ze lange vakanties. Ze zijn net terug van een reis door Frankrijk. Dan fietsen ze ook, want de elektrische fietsen gaan mee.

Vrijwilligerswerk doen ze al vele jaren. Zo is Siny heel actief bij de Zonnebloem, onder meer als secretaris van de regio Franeker. Na haar pensionering zag ze informatie over ANWB AutoMaatje. Dat leek haar wel wat en haar man ook.

Hij rijdt nu minder voor AutoMaatje omdat hij inmiddels een bijbaantje heeft: het halen en brengen van auto’s door het hele land voor een autodealer. Zij chauffeert nog volop: zo ging ze op een gegeven moment geregeld met een 93-jarige mevrouw naar het ziekenhuis en ging ook mee naar de dokter om haar daarna te kunnen vertellen wat er gezegd was, vertelt haar man. “Ja, de zorg hè”, zegt ze lachend.

Ook reed ze een vrouw van 96 naar het ziekenhuis die spuiten in haar ogen kreeg: “Zo akelig, ze is helemaal alleen, heeft kind noch kraai. Dan blijf ik nog even bij haar, omdat ze na de behandeling niets ziet. Niet iedereen doet of wil dat.” Helaas is deze vrouw aan het dementeren en zit ze in een tehuis, zegt Siny. Vaak wordt gevraagd of ‘die mevrouw beschikbaar is’ en zo heb ik enkele vaste klanten.

Ja, beamen ze, je maakt van alles mee met AutoMaatje. Hij zegt: de een rijdt met je mee en zegt niet zoveel, terwijl de ander gezellig pratend naast je zit. Maar het gaat niet altijd zo. Zij vertelt: “Ik haalde een meneer op, die door een val moeilijk liep. Het was niet verantwoord om hem mee te nemen, maar de afspraak met het ziekenhuis afzeggen was geen optie.

Dan kom je in een situatie terecht die je als chauffeur eigenlijk niet wilt. Te meer omdat je later hoort dat deze man een ernstig heupprobleem had. AutoMaatje nam later contact met het echtpaar op om hen te vertellen dat deze rit onverantwoord was. Achteraf hadden ook zij wel ingezien dat zij niet correct hadden gehandeld.

Ik vraag of ze contact hebben met andere vrijwilligers. “Nee”, zegt Siny, “de telefonistes en bemiddelaars wisselen veel. Met andere chauffeurs hebben we ook weinig contact. Wel is er zo’n twee keer per jaar een bijeenkomst voor vrijwilligers, zoals een informatieavond over ‘hoe herken je dementie’.“

Het rijden voor AutoMaatje, dat compenseer je niet met de 35 cent per kilometer die de ‘klanten’ betalen. “Maar de mensen zijn je zeer dankbaar”, zegt Siny, “dat ze van huis worden opgehaald en daarna ook weer thuis worden gebracht. Die dankbaarheid, daar doe je het voor”.

Anita Löwenhardt