Zaterdag 12 april, tijdens de zonovergoten Vlootdag in Harlingen, is het traditionele Harlinger Kampioenschappen Sloeproeien.
Ook de Vuurzee mocht aan de start verschijnen met twee instappers vanuit de Ambiorix. De tweede wedstrijd van dit seizoen, lekker in de thuishaven. Rond 11:00 verzamelde de bemanning aan de sloepensteiger aan de Zuiderhaven. De dames en hun stuurman voeren snel naar de Willemshaven waar al snel het palaver volgde. Hier werd duidelijk dat de route toch anders en langer was dan waar iedereen rekening mee hield. Maar ach…dat deert een gemiddelde roeier weinig.
Om 12:37 mochten we op pad…de wedstrijd in. Richting Damen via de vissershaven. De zon scheen, de lucht was blauw…geen vuiltje aan de lucht. Na het keerpunt snel naar de havenmond, stuurboord uit en een lang eind tegen de stroom in. Hier waren we op getraind en de dames ploegde goed door. Af en toe een dipje waar ze snel weer uit kwamen, zoals dat een goede roeister betaamt. Bij het keerpunt zagen we pas ECHT goed hoe hard de stroming was.
Als een speer terug naar de haven dacht de stuurman. Ware het niet dat de wind halverwege de route terug aanwakkerde. Stroom mee, wind op de boeg! Werken als paarden moesten de dames. Dan voel je de drie extra kilometer des te harder.
Bij het binnenlopen van de haven wisten we dat de eindstreep dichtbij was. Recht op het doel af en met een prachtige eindtijd haalde de rode sloep uit uw havenstad de tweede prijs binnen in haar klasse.
Zaterdag 19 april Zaanslag te Zaandam.
7:00 in de ochtend reden we met sloep van het terrein van onze sponsor Vidini Boats naar het mooie Zaandam. We mochten om 8:40 al bij de kraan zijn en we waren prima op tijd. Sloep te water en direct aan de koffie. Het terrein liep al aardig vol in alle vroegte. Na een kort palaver direct de laatste voorbereidingen om 11:04 te mogen starten. Met drie instappers is het goed om de commando’s goed af te spreken, aangezien we een aantal bruggen tegen zouden komen en keerpunten moesten maken.
De start ging zoals we hadden afgesproken, vijf korte slagen en direct door naar die mooie lange slag.
Aan elk begin is het even zoeken naar het ritme. Maar in no-time zaten we in een comfortabele zone. De hele race bleef deze zone aanwezig en controle op het slagtempo was niet eens nodig deze race. De een na de andere sloep haalden we in en keerpunten kwamen we om zonder al te veel moeite. Een aantal onsportieve stuurmannen vonden het nodig om toch een botsing uit te lokken of te kort langs ons te gaan. Maar dat mag geen naam hebben. De dames en hun stuurman hadden een doel en dat was hard roeien. En dat werd er…hard geroeid!
Langs de Zaanse Schans zagen we hordes met toeristen die hun ogen uit keken op dit geweldige spektakel. Ik stel me dan voor op verschillende foto’s van allerlei Chinezen al deze maffe roeisters te zien. Welke verhalen zouden er thuis verteld worden? De eindsprint ging als een straaljager met een topsnelheid van bijna 12 kilometer per uur. Aangezien wij direct weer naar huis reden na de finish, waren wij niet aanwezig bij de prijsuitreiking.
Rond 18:00 stond de telefoon van de stuurman roodgloeiend! Weer een tweede prijs in onze klasse. Ongelooflijk, wat prachtig mooi dit. Ons team is blij verrast met deze mooie prestaties. Twee bekers in twee races!
Met dank aan Vidini voor het kranen en stallen van onze sloep en Rudy Westra voor het schenken van een sleepkabel. Zonder sponsoren geen sloeproeien !
