Je wekelijkse metal vitamine staan ook deze donderdagavond weer klaar bij Omroep RSH, Radio Eenhoorn en via de Omroep Zilt app. Het was de bedoeling dat ik een band zou ontvangen om hen beter te leren kennen en met hen te praten over de Metal Battle in Friesland. Door een dubbele afspraak in de agenda wordt dit uitgesteld. Maar we openen wel met een nummer van ze.
Atmoran opent deze week de uitzending. Atmoran zijn vier jonge muzikanten uit Dokkum. De heren maken alternatieve metal geïnspireerd door bands als Lamb of God, Amon Amarth en een zelfs een beetje Radiohead. In 2019 kwam hun cd Omen uit en daar draaien we titel track van.
Verder is er deze uitzending muziek van Supersonic Revolution, Burning Witches en Godsmack.
Godsmack is een Amerikaanse heavymetalband uit Boston, Massachusetts bestaande uit vier muzikanten. De band werd opgericht in februari 1995. Nadat Sully Erna 23 jaar achter het drumstel had gezeten besloot hij in 1994 een nieuwe band te beginnen. Nog geen jaar later waren de volgende bandleden erbij gekomen: Robbie Merrill, Tony Rombola en Lee Richards.
Is Lighting Up The Sky de laatste plaat van Godsmack? Als we frontman Sully Erna mogen geloven wel. Niet dat de band geen inspiratie meer heeft, maar de leden hebben geen zin meer in het opnemen van nieuw materiaal. De groep blijft wel bestaan, maar dan alleen als live-formatie. De wereld rondtouren met een greatest hits-show en niet meer de kosten en de moeite van een nieuw album is dan ook financieel veel voordeliger. Gezien het huidige muziekklimaat een begripvolle keuze, maar op het artistieke vlak is het natuurlijk zonde.
Gelukkig komt Godsmack met zijn laatste wapenfeit sterk voor de dag. Nu zijn de laatste platen vrij wisselvallig en matig. 1000Hp (2014) heeft een aantal vermakelijke songs, maar kan over de gehele lengte niet bekoren en When Legends Rise (2018) is gestript van alle ruwheid en klinkt als een te gladde mainstream-rockplaat. Op Lighting Up The Sky klinkt de formatie weer stevig en afwisselend en komt deze met een aantal memorabele nummers, al worden clichés niet gemeden. Wat positief opvalt is dat Godsmack veel nummers laat ademen en voorziet van een goede opbouw. De tracks zijn niet geheel dichtgetimmerd en rechttoe rechtaan, maar krijgen iets meer de tijd en ruimte om tot hun climax te komen in plaats van snel en doelgericht. Goede voorbeelden hiervan zijn opener You And I, Hell’s Not Dead, Best Of Times, Growing Old en de afsluitende titeltrack. Het zorgt ervoor dat Lighting Up The Sky veel dynamischer klinkt dan eerder werk, terwijl het kenmerkende Godsmack-geluid aanwezig blijft.
Dat houdt ook in dat Godsmack zijn eigen clichés herhaalt. Sully haalt weer veel thematische invloeden uit relationele sferen en schiet qua typerende Amerikaanse teksten af en toe wat uit de bocht. Zo zijn de teksten in Red White And Blue als “when in God we trust, we are never alone” en “the only colors that stand true, are the red, white and blue, so I stand by you” net wat te cringe-waardig, uiteraard ervan uitgaande dat hij dit niet over de Nederlandse vlag zingt. Ook het semi-emotionele Growing Old is net over het randje. Niet per se door zijn teksten, maar door de lange uithalen van Erna. Daartegenover staan dan wel heel robuuste tracks. Leadsingle Surrender is een catchy oorworm met een fijne opbouw naar zijn climax en ook de ballade Truth behoort tot de hoogtepunten van de plaat. Ook What About Me, You And I en Lighting Up The Sky laten een goed presterend Godsmack horen, waarbij de oplettende fan in de afsluitende song ook nog een referentie aan de klassieker Voodoo kan spotten. Mocht Lighting Up The Sky echt het laatste album van Godsmack zijn, dan eindigt de Amerikaanse formatie zijn muzikale carrière met een sterk slotstuk. De mainstream rock/metal-liefhebber wordt op zijn wenken bediend. Herkenbaar, catchy en melodieus zijn woorden die de plaat goed omschrijven. De ondergrens wordt nergens aangetikt, al wil het geheel nog wel eens iets te overdreven macho-Amerikaans zijn. Godsmack komt er echter mee weg en hopelijk komt de band in de toekomst terug op zijn besluit. De koek is namelijk nog niet op.
Dan is en nog tijd en ruimte voor muziek van Vandenberg, Heidevolk en Carrie.
Carrie was een Duitse metal band uit Münster opgericht in 1983 en ze hebben in 1985 een Demo uitgebracht en in 1986 kwam hun album “Secrets” uit. In dat zelfde jaar ging de band uit elkaar. In 2020 in het album “Secrets” nog een keer op cd uitgebracht door “Big Bad Wolfe records en Headbangers Records.
Er komt gedurende de week nog wel wat los qua muziek dus wie weet waar we mee afsluiten.
