Dat er geen winnaar kwam uit het spektakelstuk dat Zeerobben en PKC de toeschouwers voorschotelden, werd door beide kampen met gemengde gevoelens geaccepteerd. Beide konden uiteindelijk wel leven met de puntendeling, maar beide hadden toch ook het gevoel dat ze de wedstrijd in bepaalde fases hadden kunnen beslissen, of niet meer uit handen hadden mogen geven.
Dat laatste gold dan vooral voor Zeerobben, dat na een zeer sterke eerste fase met 3-0 voorkwam en toen verzuimde de wedstrijd definitief in het slot te gooien. Daar staat dan weer tegenover dat PKC in de tweede helft de bovenliggende partij was, zich terug knokte tot 3-3 en toen in een positie kwam dat het de wedstrijd ook nog had kunnen winnen. De spanning die dat alles met zich meebracht, maakte het publiek tot de echte winnaars. Zij hadden een mooie en vooral spannende pot voetbal gezien. En dat is ook wat waard.
Als gezegd kende Zeerobben een zeer sterke openingsfase. Al binnen een minuut lag de bal in het net toen Patrick Amels goed reageerde op de rebound na Zeerobbens eerste corner en de bal vanaf een meter of 15 hard binnenschoot: 1-0.
Niet lang daarna had het ook alweer snel 1-1 kunnen staan toen de behendige spits Brian Inge uit kansrijke positie voorlangs schoot. Zeerobben bleef daardoor in de flow, schoot middels Yander Zandbergen eerst nog tegen de lat, maar liep desondanks binnen een kwartier uit naar 3-0.
Eerst was daar een fraaie voetballende goal, opgezet door Tim Oosterbaan en ook weer door hemzelf keurig afgemaakt na een combinatie met Kristian Feenstra: 2-0. En ook de derde treffer mocht er zijn. Dylan Drent stuurde David van der Pol met een steekpass de diepte in en alleen voor de keeper faalde de spits niet: 3-0. En dat was op dat moment niet eens geflatteerd, want Zeerobben joeg de tegenstander helemaal af en gaf de stad Groningers vooralsnog geen gelegenheid in de wedstrijd te komen. Toen ondanks de kansen de voorsprong niet verder werd uitgebreid leek het wel alsof Zeerobben de voet wat van het gaspedaal haalde en PKC de gelegenheid gaf zich op te richten en de bakens wat te verzetten richting de helft van Zeerobben. Naast de reeds genoemde Brian Inge was het ook steeds vaker de ondanks zijn grote fysiek toch behendige spits Koen Hateboer die gevaar stichtte in de verdediging van Zeerobben. Het was dan ook niet verwonderlijk dat juist hij degene was die PKC nog voor de rust terug bracht in de wedstrijd door keeper Jacob de Vries voor het eerst kansloos te passeren: 3-1.
“Deze wedstrijd is nog lang niet gespeeld”, was de terechte teneur in de rust. En dat zou blijken ook. PKC had moed geput uit de tegentreffer en ging op jacht naar meer. Zeerobben kon het initiatief niet meer pakken, vooral omdat het te slordig was in de opbouw. Het leidde veelal tot balverlies, nog voordat het zwakste deel van de tegenstander -de verdediging- kon worden getest. Steeds vaker kon PKC haar gevaarlijke aanvallers in stelling brengen en hoewel het centrale verdedigingsduo Jordy Torenbeek en de uitblinkende aanvoerder Patrick Amels aanvankelijk steeds nog tijdig konden ingrijpen, voelde je de aansluitingstreffer toch aankomen. En wie anders dan Brian Inge was het die de spanning weer helemaal terugbracht. Met een voor hem kenmerkende sleepbeweging zette hij de verdediging op het verkeerde been, keeper Jacob de Vries incluis en dat betekende 3-2.
Zeerobben leek te wankelen, maar had toen toch ook het tij nog kunnen keren door de 4-2 aan te tekenen. Brent de Groot schatte een kansrijke positie na een goede en snelle aanval niet op waarde en Patrick Amels had gewoon pech toen een sterke kopbal uit een corner op de lat uiteen spatte. Zo bleef PKC in de wedstrijd en dat leidde dan toch nog tot de ook niet onverdiende gelijkmaker. Eerst een bal tegen de lat, toen niet goed weggewerkt door de verdediging en vervolgens Martijn Roeden die van dichtbij hard en hoog raak schoot: 3-3.
In de slotfase was het nog even billenknijpen voor Zeerobben, want zo er nog een winnaar zou komen, leken de gasten daar het meeste aanspraak op te maken. Dat het zover niet kwam was gezien de sterke eerste fase van Zeerobben ook wel weer terecht en dus stelden beide ploegen zich na het laatste fluitsignaal van de goed leidende scheidsrechter Groenewegen tevreden met één punt. Voor Zeerobben het derde gelijkspel op rij. Daar waar het beide vorige keren gewoon te weinig kreeg, voelde deze puntendeling rechtvaardiger en kon het aansluitende Oktoberfest met een goed gevoel worden aangevangen.
Foto’s Frans Bode
